Normal_pascal_cuijpers

“De Cito-toets telt zwaar mee… Dat is eigenlijk het belangrijkste in je hele leven!” Deze allesomvattende uitspraak van Farah is kenmerkend voor de strekking van de documentaire ‘Citostress’, die op maandag 20 april werd uitgezonden op NPO2 (NCRV-KRO). Documentairemaakster Ingeborg Jansen geeft op een subtiele manier duiding aan het overschatte begrip ‘Cito-toets’ en hoe hier van diverse kanten mee wordt omgegaan. De subtitel ‘Hoe voorkom ik dat mijn kind maatschappelijk de boot mist?’ maakt het geheel van de Cito-problematiek en de bijbehorende druk helaas nog schrijnender.

Door Pascal Cuijpers

Tijdens het schooljaar 2013/2014 werden van twee verschillende basisscholen de groepen acht gevolgd, op weg naar het maken van de Cito-toets. Het gefilmde schooljaar was het laatste jaar waarin de eindtoets in februari werd afgenomen op alle Nederlandse basisscholen. Dit had als gevolg dat de score van deze toets zwaar meetelde tijdens de aanmelding voor de middelbare school. Het heilige doel was dat getal, tussen de 500 en de 550, waar men op had ingezet om de latere maatschappij aan te kunnen.  
 
De documentaire staat garant voor een bijna constant voelbare spanning bij leerlingen, ouders en docenten. Vanaf de eerste schooldagen van het nieuwe jaar, worden de kinderen al schaamteloos gewezen op het belang van de Cito-toets. Door het knip- en plakwerk van de documentaire, worden zogenaamde bemoedigende opmerkingen als: “dit zou iedereen inmiddels moeten weten” en “het wordt hoe dan ook druk” geregeld naar de hoofden van de Einsteins in spé gegooid. Het geeft je als kijker een beklemmend gevoel van plaatsvervangende druk. Is dít nu de manier hoe we jonge kinderen voorbereiden op hun, zogenaamde, belangrijkste life-event tot dan toe?
 
Ondertussen wordt er ook nu door de leerlingen van groep acht keihard gewerkt door extra te oefenen op online Cito-toetsen en maken ze gretig gebruik van commerciële Cito-trainers, die de kinderen voorbereiden op Het Grote Gebeuren. Tijdens research schrok ik van het feit, dat er, vaak op dezelfde sites waar de Cito-oefentoetsen staan, tevens psychische hulpinstanties hun waar aanprijzen in de vorm van begeleiding bij stress en symptomen van burn-out aan kinderen van groep acht!  Het lijkt er daarnaast inmiddels op dat elke betrokkene met belangen rondom de Cito-toets met de rug tegen de muur staat: ouders (aanzien?), leerling (toekomstperspectief), leerkracht (verantwoording resultaten) en de basisschool (inspectie). Voor iedereen een onnodige druk, naar mijn idee.   
 
Vanaf dit schooljaar zal voor het eerst de Cito-toets - en enkele andere eindtoetsen – worden gemaakt in april (21, 22, 23 april). Dit zou voor iedere betrokkene een verlichting kúnnen zijn omdat de basisscholen reeds vóór 1 maart hun schooladvies hebben moeten doorgeven. Het belang van de eindtoets zal hierdoor (veel) minder zijn dan voorheen. Ondertussen zullen de bordjes met daarop ‘SSSSST… GROEP 8 MAAKT CITO-TOETS!!’ op de deuren van de lokalen zijn geplakt. Of dit de leerlingen zal gaan helpen bij het maken van de Cito-toets, blijft nog even afwachten. Net zoals het antwoord op de vraag of het een idee is om de Cito-eindtoets mogelijk af te schaffen in de toekomst. De leerlingen van de gefilmde scholen in Rotterdam hadden er vorig jaar al hun gedachten over. Nadat ze de Cito-toets gemaakt hadden, schreven ze vastberaden op bord: ‘R.I.P. CITO!’ 
Misschien moeten we ze gelijk geven. 
 
© Pascal Cuijpers
 
Deze column werd geschreven naar aanleiding van de documentaire 'Citostress'. De documentaire terugkijken? Klik hier